Ankara’yı Sarsan “Derin” Bir Problem: Anayasa Mahkemesi Ne Yaptı!

“Cumhurbaşkanlığı kararnameleri iptal edildi” deniyor ya! Aslında “BAŞKANLIK KARARNAMELERİ” demek daha gerçek olur. Çünkü,

* Türk tipi başkanlık sisteminin birinci eserleri.. Birinci meyveleri..

* Erdoğan’ın kendisini / Saray rejimini hukuktan üstün gördüğüne dair birinci adımlar..

Muhalafet ve medya ciddiye almış görünmediği için detaylara vakıf olmayabilirsiniz. O nedenle evvel kısaca birkaç başlık vereyim. Sonra neden CİDDİYE ALINMASI GEREKTİĞİNE baş yoralım.

*. *. *

İptal edilen, 1 Numaralı CB kararnamesinin 40’a yakın başlığıydı. Ortalarında belediyelerin yetkilerini kısıtlayan düzenlemeler de vardı. Saray’ın şu meşhur siyaset konseylerinin, “temel hak ve özgürlüklere” ters yetkileri de..

İlginç bir iptal kararı da Saray çalışanının, memlekette herkesin bildiği 657 sayılı Devlet Memurları Kanunu kararlarına bağlı kalınmadan istihdam edilmesi düzenlemesiydi.

Bilmiyorum niyetini ve haddini aşan bir yorum mu olur; fakat kelam konusu husus, ”TC Devleti ile RTE Devleti’ni iki başka yapı olarak görmenin ifadesi” üzereydi. (Elbette gücün hangi yapının elinde olduğunu söylemeye bile gerek yok!)

Dikkatinizi çekmiştir. AYM’nin iptal ettiği düzenlemeler, 1 Numaralı Kararname ile hayatımıza girmişti. Hani şu pek sevdiğimiz benzetmeyle “dakika 1.. gol 1..” durumu kelam konusuydu.

O sırada başta Anayasa hukukçuları, yolu hukuk fakültelerinden geçen herkes “düzenlemeler Anayasa’ya, insan haklarına, demokrasiye aykırı” demişti. Fakat dinleyen kim! Gerçeği teslim etmek 5 yıl sürmüştü.

*. *. *

Peki.. Artık birinci soru şu: Ne oldu da 5 yıl sonra AYM, Erdoğan’ın birinci göz ağrısı biricik 1 numaralı kararnamesine kırmızı kart çıkardı? Üstelik mahallî seçimlerin arifesinde, Murat Kurum’a “yaptığın çabucak her şey Anayasa’ya aykırı” deyiverdi?

Hem de, AYM’nin müstakbel lideri olduğu konuşulan İrfan Fidan dahil “tüm üyelerin oy birliği ile”.. Ve hem de “kararın direkt rejimin atar damarını gaye aldığını” bile bile..

Yani sıradan / rutin bir AYM atağından kelam etmiyoruz.

Gündemin sıkı takipçisi hukukçu Uğur Poyraz ile konuştum. O, başta AYM’nin şimdiki Lideri Zühtü Arslan, müddetleri dolan AYM üyelerinin “veda mesajı” verdiğini düşünüyordu. Poyraz “mesaj” sözcüğünün altını çizerken de şöyle diyordu: “İptal kararı, beş yılda yapılanları kapsamayacak. Yani geriye dönük olarak işlemeyecek. Münasebetiyle yaptırım değil bildiriden kelam edebiliriz.”

Hukukçu muharrir Taha Akyol da, -medyadaki hususa dair nadir yazılardan birinde- bildirisi şöyle deşifre ediyordu:

“Görüyor musunuz, kuvvetler ayrılığı ne kadar kıymetli? Görüyor musunuz “hak eksenli” çalışan bir AYM hürriyetlerimiz için ne kadar kıymetli? Gelişmiş ülke refahına ve kudretine ulaşmak için hukukun siyasetten üstün olmasının mecburî olduğunu görüyorsunuz değil mi?”

Hem iptal edilen başlıklara, hem de iptal münasebetlerine baktığınızda nitekim tam da bu okunuyor. AYM kararı “Erdoğan hukuktan üstün olmamalı” diyor. Kuvvetler ayrılığının kıymetini vurguluyor.

*. *. *

Gelelim ikinci soruya: Teknik bir durumdan mı kelam ediyoruz? Üstte aslında ben kendi yorumumu açık ettim. Bana nazaran sıradan / rutin bir iptal kararı değil. Nasıl olsun ki! Anayasa Mahkemesi “ancak kanunla yapılabilecek düzenlemeleri sen yapamazsın” diyor. Hukukun / maddelerin / Anayasa’nın üstünden atlayıp geçemezsin diyor. Kime? Erdoğan’a!

Mesele bir sistem ve rejim sıkıntısı. Anayasa Mahkemesi, AKP’nin -kimi unutulmaz desteklerle!- yazdığı ve onaylattığı Anayasa’ya bile karşıt duruşu belgeliyor.

Bu açıdan, AYM kararının hem lafzı hem de ruhu ile “Saray’a bir ihtarda bulunduğunu” söylemek herhalde yanlış olmaz.

Bu saptama da bizi, Ankara’dan son vakitlerde gelen kulis notlarına götürüyor. Yani şimdi ateşini göremesek de dumanını hissettiğimiz bir duruma..

*. *. *

Adalet saraylarının koridorlarına kadar yayılan “ŞERİAT” sloganları.. Diyanet İşleri Başkanlığı’nın -tabiri mazur görsünler- gemi azıya alıp, laikliği yok etme seferberliği.. Tarikatların da devlet içinde devlet haline geldiği ve hatta “kendi hukukunu uyguladığı” bir süreç..

Ateş yanmıyorsa şaşırırım doğrusu.

Hele Erdoğan’ın Sisi ile görüşme ödevi sonrası Müslüman Kardeşler önderinin Türkiye’den gönderildiğini hatırlarsak.

Batı bu sıkıntının neresinde? Büyük sermaye gidişata ne diyor? Bürokraside neler olup bitiyor? Özcesi Ankara’da kapılar arkasında neler yaşanıyor? Bekleyip göreceğiz.

Sevgili İlhami Algör’ün klasikler ortasına girmiş romanının ismini şöyle koymuştu: ”Fakat Müzeyyen Bu Derin Bir Tutku."

Bana da olup bitenler, “Bu Derin Bir Mevzu” dedirtiyor.

Bilmiyorum siz ne dersiniz!